برهان امکان اشرف و اثبات امامت

مشخصات کتاب

نویسنده:رحیم لطفی

ناشر:بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود

قاعده امکان اشرف

پیش از آغاز بحث یادآوری نکته ی زیر لا زم می نماید:مراد از وجود امام، امامت عام است که شامل رسول و نبیّ هم می شود و از آن جا که ختم نبوّت، قطعی و مسلّم است، بیش ترین هدف، اثبات مقام امامت، بعد از ختم رسالت، و در نهایت، استمرار این وجود مبارک تا پایان عالَم بشریّت است.امامی که به اذن خداوند و اقتضای مقام خلیفه الهی، تصرّف در عالم تکوین دارد [1] و در درجات بالایی اقلیم وجود، وطن دارد، بیش ترین کارش هدایت موجودات امکانی به سوی آفریدگارشان است. هدایت تشریعی و رهبری سیاسی جامعه، تنها، گوشه ی از وظایف او است. [2] مراد از امام، امامت شخصی و یا حاکم سیاسی جامعه ی اسلامی نیست؛ زیرا، برهان عقلی بر امور جزئی اقامه نمی شود [3] ، هر چند وقتی برهان، نیاز عمومی موجودات را به چنان وجودی، ثابت کرد، همان برهان و عقل می گویند، چنان موجودی را با چنان ویژگی هایی (عصمت و هدایت تکوینی و...)، جزء وحی، کسی نمی شناسد، پس وحی، حتماً، اقدام به معرّفی آن کرده است.

تفاوت دو قاعده (لطف، امکان اشرف)